Afgeschreven?!

Ik ben 40. Moeder van een kind van 11, dat steeds zelfstandiger wordt en mij steeds minder nodig heeft in de dagelijkse dingen. Waar ik vroeger om 14.00 uur in de stress schoot om op tijd bij het schoolplein te staan, kan mijn dochter nu zelf naar huis, een boterham smeren en makkelijk even alleen zijn. Mijn leven wordt flexibeler. En dat maakt míj flexibeler.

Toch merk ik dat dit beeld nog niet altijd doordringt tot werkgevers.

Want zodra je 40-plus bent en gaat solliciteren, bots je vaak tegen een muur van vooroordelen: dat je minder inzetbaar zou zijn, te duur, minder digitaal vaardig, of “al vastgeroest”. En als vrouw van mijn leeftijd krijg je er soms nog een extra laag bovenop: “Zal ze niet veel thuis zijn vanwege haar kind?” Terwijl de realiteit juist het tegenovergestelde is.

En dat maakt switchen doodeng.

Veel vrouwen van mijn leeftijd blijven hangen in een baan waar ze niet gelukkig zijn, puur omdat ze bang zijn dat ze er ergens anders toch niet meer tussenkomen. Terwijl daar, ergens buiten die comfortzone, misschien wél een baan ligt waar je energie van krijgt, waar je je gezien voelt en waar je de komende 25 à 30 jaar met plezier naartoe gaat.

Want laten we eerlijk zijn: we zijn nog lang niet “afgeschreven”. Met 40 begint er juist een nieuwe fase. We hebben levenservaring, we weten wat we kunnen en wat we willen, en we hebben geleerd hoe we moeten omgaan met tegenslagen. Combineer dat met de vrijheid die komt doordat je kinderen zelfstandiger worden, en je krijgt een werknemer die juist méér ruimte en energie heeft om te geven.

Mijn boodschap aan werkgevers is simpel: kijk verder dan leeftijd of het feit dat iemand een moeder is. Zie de kracht, de ervaring, de loyaliteit en de flexibiliteit die een vrouw van 40+ meebrengt. Wij willen niet vastgeroest raken. Wij willen juist groeien, leren en bijdragen – alleen hebben we soms nog dat ene zetje nodig om ook daadwerkelijk te durven springen.

En misschien geldt dat niet alleen voor werkgevers, maar ook voor onszelf.

Misschien moeten wij, vrouwen van 40+, onszelf eraan blijven herinneren dat we wél waardevol zijn, dat we wél kansen verdienen. Want er wacht misschien iets veel mooiers dan blijven zitten waar je ongelukkig bent.